leven - daily life

Ik probeer via mijn blog jullie een beeld te geven van de stad hier. Toch zijn er 2 dingen die ik moeilijk kan omschrijven en die hier zo typerend zijn.
Eerst en vooral het lawaai: auto's, mensen, muziek, gepraat, geklap, ... het is alsof ze altijd en overal lawaai nodig hebben. Allemaal en overal. De muziek wordt te luid gezet, ze praten te luid, ze claxoneren te veel.  altijd lawaai
Een tweede ding is de geur : de geur van de mensen ( zweet ), de geur van de honderden kleine restaurantjes met geuren die we niet gewoon zijn, de geur van vervuiling en uitlaatgassen, de geur van vuile matten,
in de supermarkt idem : fruit dat enorm ruikt, gerookt vlees dat in bakken ligt  ( en geurt), meestal kan je daar ook a la minute wok gerechten kopen om snel op te eten ( weer geuren), noten, kruiden, ...
Het enige dat eigenlijk niet ruikt, is mijn wasproduct. Daar is de geur superminimalistisch. Meestal ruik ik zelfs niet of iets net gewassen is of niet. Dat ruikt naar niks.

De kuisvrouw dacht dat Jinthe leerde schrijven. Maar neen, Jinthe leert al de lichaamsdelen in de Chinese les. het is mama die nog altijd bij de cijfers en data blijft plakken. Maar ik blijf oefenen en proberen

I try to give you an idea about how we live in Guangzhou. But there are 2 things that I can't describe that are so typically for the life here :

- first of all the noise : too much cars, too much people talking loud, music, ... always and everywhere there is noise
- secondly : the smell : herbs we don't know, the restaurants everywhere, the shops ( with their smooked meat, their fruit) , the people smell different too. The smell of polution, the smell of cars,...
The only thing that doesn't smell is the product I bought to wash the clothes.

the maid thought Jinthe was learning to write Mandarin. Jinthe is already learning the parts of the body in her course Mandarin, it is my studybook ( I'm still at the first part to learn the numbers and dates)